Podczas, kiedy oglądamy Alhambrę z zewnątrz jest to zwykle nagromadzenie wież i murów obronnych, bez żadnego planu czy wdzięku architektonicznego, dające nikłą zapowiedź wdzięku i piękna panującego wewnątrz. Alhambra służyła kiedyś dynastii Nasrydów z Grenady jako główna kwatera wojskowa, ośrodek administracyjny i rezydencja królewska. Budowę rozpoczęto w połowie XIII stulecia, za czasów założyciela dynastii. Mohammeda I al. Galiba, ale apartamenty królewskie powstały w XIV wieku n.e. Dziedzińce, korytarze i ciągi wodne łączą się z olśniewającą całością.

Wszechobecne przepyszne zdobienia w postaci płytek ceramicznych, rzeźb kamiennych, arabesek i zadziwiająco wyszukanych wzorów kaligraficznych niektórzy uważają za szczytowe osiągnięcie muzułmańskiej sztuki zdobniczej. Istonie wyczuwa się coś dziwnie niematerialnego i oderwanego od świata w tych bogatych sklepieniach mukarnas- niesfornych strukturach zawieszonych niczym plastry miodu na drewnianych ramach, wspierających się na cienkich kolumnach. Poetyckie inskrypcje mówią o gwiazdach i niebiosach, kanałami płynie woda symbolizująca cztery rzeki raju islamskiego.

Zarówno wody jak i światłą użyli architekci jako podstawowych elementów projektu. Na widok Alhambry z lotu ptaka składają się ogrody i dziedzińce. Pokoje zazwyczaj otwierają się na cztery strony. Same ich nazwy budzą duchy przeszłości. Dziedziniec Mirtów, Sala Dwu Sióstr i Dziedziniec Lwów. Sala ambasadorów była przeznaczona do spotkań oficjalnych, audiencji królewskich i spraw dworskich. W połowie XII wieku Grenada była ostatnim wielkim królestwem mauretańskim w Hiszpanii. Przez 250 lat panowało tu kolejno 25 suwerennych władców z dynastii Nastrydów. Byli oni słynnymi opiekunami sztuki i nauki, a na ich tchnącym cywilizacją dworze przebywał wielki historyk muzułmański Khaldun. Nasrydowie opuścili ostatecznie Grenadę w 1492 roku. W XVI wieku cesarz Karol V wybudował swój własny, pałac w murach Alhambry, lecz później budowle te ucierpiały z powodu zaniedbania. A część fortecy Nasrydów zniszczyły wojska napoleońskie. W XIX wieku romantyzm tego miejsca zapłodnił wyobraźnię takich gości jak: Hugo czy Washington. Grenada znajduję się w południowohiszpańskim regionie zwanym Andaluzją. Zwiedzanie tego pałacu , oraz całej posesji jest wprawdzie bezpłatne, ale musimy skorzystać z restauracji które znajdują się tam w pobliżu.